Reactie
'Maar wat kunnen we dan doen, wat kunnen we dan concreet doen?' opgesloten in een hok, achter een computer?
-niet laten verlammen door angst, voortkomend uit een stuk schraal theater, en pervers sociologisch experiment (weliswaar met echt gevaar en echte doden maar, zoals altijd aangekondigd in films en serie's, zelf gecreëerd en opgeklopt door dezelfde mediaterroristen), de ernst doorprikken van dit 'ernstig probleem' van huisarrest van vadertje staat, begrijpen dat een grote groep momenteel niet voor rede vatbaar is, maar alleen al door placebo-effect, door de kracht van hun eigen gedachten, afglijdt in paniek en zelfbeklag. Word bewust van je zenuwachtige ademhaling, zet die propaganda-bagger af, denkt terug helder. Candid camera: je bent voor de zoveelste keer beetgenomen, je zit in een experiment om je zoveel mogelijk van de zon, de aarde, de anderen en de waarheid af te snijden.
-gebruik maken van deze 'crisis' om stil te staan bij de dingen die niet kloppen maar we de voorbije jaren allemaal geleidelijk aan hebben geaccepteerd, bij hetgene waar we werkelijk bang voor zijn. De drempel om uit controlemechanismes los te geraken lijkt hoog, door groepsdruk, maar als de kracht van eigen gedachten niet meer destructief gemanipuleerd maar ineens herwonnen wordt, is het even bevrijdend als ontsnappen uit een gekkenhuis.
-van een cynische, lakse, lamme houding overstappen naar een vastbesloten houding van gecontroleerde verontwaardiging die past bij iemand wiens vrijheid wordt afgenomen, die past bij eender welk mens die geboren wordt met rechten en verantwoordelijkheden, binnen de grenzen van eigen mogelijkheden en machtsstructuren, in onszelf autonomie en autoriteit herontdekken die constant wordt afgenomen.
-de propagandastroom met veel moeite, aandacht en kritisch verstand te bestuderen, op zoek gaan naar correcte feiten, bewust zijn van de sluwe psychologische trucs en afleidingsmaneuvers die worden gebruikt en ze dus doorzien, automatisch leidend tot meer psychologisch zelfinzicht hoe we door angst, jaloezie en woede onbewust worden getriggerd, niet alleen door de media maar continu in onszelf ( dus begrip hebben voor andermans mening, zowel mensen die nog hopeloos vastzitten in het oude, officiële verhaal, tot mensen die complottheorieën spuien omdat ze bang zijn, minder opgaan in de gecreëerde tegenstellingen klimaatgelovers-klimaatontkenners, link-rechts, migrant-racist, vaccinvoorstander-vaccinstegenstander,.. )
-na onderzoek komen tot het besef dat er in Europa nooit vrije media heeft bestaan, alleen propaganda van Europese unie/het Europese Rijk, dat in België en Nederland alleen nog maar, alle media, linkse en rechtse, in handen zijn van de Van Thillo-familie, dus afstappen van de achterhaalde houding dat je geinformeerd bent als je mainstream media volgt maar erna dezelfde kritische houding toepassen bij alle aspecten van het hele 'complotverhaal'.
-niet bang zijn om op een gepast moment hier vrijuit over te spreken, maar ook niet willen opdringen aan diegenen die er niet om vragen, zeker niet bij gevoelige thema's als migratie en geslacht.
-om uiteindelijk door onderlinge dialoog en overleg te beseffen en in steeds groter wordende groepen akkoord zijn (iedereen volgens zijn eigen tempo en inzichten) door rationeel verstand en verzameling van correcte feiten, dat het nieuws van a tot z in scene gezette bullshit is, manipulatieagenda, psychologische en soms chemische oorlogsvoering. Dat dat besef onvermijdelijk moet leiden naar ander gedrag en andere keuzes (anders is het geen besef) vanuit eigen innerlijk weten. bv door onafhankelijke kritische nieuwssites te steunen of te creëren, en verdachte corrupte sites uit je leven bannen of bewuster gebruiken (niet gemakkelijk want er zijn uiteraard nog weinig alternatieven).
-loskomen uit slachtofferrol, op lokaal niveau collectief niet aanvaarden dat maatregelen tegen een virus worden gekoppeld aan latere extra maatregelen die helemaal niet nodig zijn maar een geweldpleging op rechten zoals bewegingsvrijheid. vastbesloten zijn dat je niet wilt leven op knieën in een gevangenisstaat van digitale slavernij (wat toch niet meer is dan een leven als huisdier), geen geweld gebruiken maar weigeren geweld te aanvaarden.
-beseffen dat we van nature rechten hebben als privacy, vrijheid van meningsuiting, keuzevrijheid, geen censuur hoeven te dulden van geen enkele site die een centrale rol spelen in sociaal contact, of informatieuitwisseling en moreel gezien, boven de mensen staan die zoiets immoreel verzinnen en uitrollen (en dus niet klein en machteloos zijn, maar veel groter en sterker).
-dat de staat niet meer is dan een esoterisch concept, niet identiek aan een maffia die de rol speelt van gemeenschappelijke vaderfiguur voor mensen die daar nood aan hebben, niet almachtig en alomtegenwoordig zou moeten of mogen zijn, dat er niet zoiets bestaat als een 'goede' politici binnen een compleet corrupt politiek en financieel systeem dat geen recht van bestaan heeft.
-dat dit niet mag leiden tot een gemakkelijke antipolitiek-beweging van vingerwijzen of idealistische praatjes zonder realiteitszin, maar het begin moet zijn van een lang en moeizaam maar enorm bekrachtigend proces van ontvoogding, waarbij men niet meer denkt als massa in een politieke campagne maar op allerlei vlakken stap voor stap macht en verantwoordelijkheid terugclaimt.
-beseffen dat mensen buiten klikken en liken, kunnen samenkomen in de fysieke werkelijkheid om dingen te bespreken en te beslissen, verantwoorder met technologie omspringen, zelf platformen creëren die wel het recht van privacy en vertrouwlijkheid waarborgen, eigen organisatievormen met echte inspraak, en samenlevingsvormen meer in harmonie met natuur, kunnen leiden en beter leiden dan zoals nu een sadistische boer zijn kippenhok leidt, en chemische stoffen gebruikt om ze onder controle te houden.
Deze hype, met waarschijnlijk nog een hoop sequels, is tot hiertoe, in de naoorlogse periode, één van de extreemste stunts die al zijn opgevoerd, dus met een slappe houding kunnen er extreme gevolgen uit voortvloeien. De agenda om ze negatief te gebruiken ligt al lang klaar, het potentieel tot echte verandering is eveneens groot.
De Donkere Nacht
Het ritueel dat nu wordt uitgebeeld, is wat in alle leerscholen van spiritualiteit terugkomt (dus ook hun geperverteerde religie's): de fase van de donkere nacht van de ziel, the Dark Night, een confrontie met de Schaduw, een soort van dood, nodig voor spirituele wedergeboorte (in hun interpretatie: activering van de Kroon-Ckakra, in astrologie Ophiuchus en de Corona Borealis). Een mens wordt pas een echte mens (True Man) als hij zijn demonen in de ogen durft kijken, en verslaan, en zo uit de Truman Show stappen. Dat kan gebeuren, door wilskracht op één seconde. 'Demonen' of donkere schaduw-entiteiten zijn gewoon parasieten als muggen en hebben niet meer macht dan je ze zelf geeft. Ze teren gewoon op negatieve emotie, maar als je ervan vlucht in een krampachtige 'positieve vibe' zoals het gemiddelde tv-programma of Instagram-profiel, of New Age Kroon-chakra activering, dan liften ze nog altijd mee. De gemiddelde vrijmetselaar, voor wie dit allemaal een inside joke is, vindt het waarschijnlijk hilarisch dat de gemiddelde wereldburger nu binnen zit te rillen van onzekerheid en dat is het ook (qua concept, buiten de duizenden doden). Voor die wedergeboorte waarbij de Schaduw is geïntegreerd, is men eigenlijk nog dood, en zo wordt er gesproken over de onwetende massa, als over de Doden.
Bedank de mensen die dit hebben bedacht voor de zoveelste entertainende show en ons eraan herinneren dat er zoiets bestaat als duisternis en duistere gevoelens, en niet alleen zoete, afgeborstelde Hollywoodfantasie. Kijk in de zwarte spiegel en aanvaard dat je een donkere, slechte kant hebt en dat de slechte mensen die ons besturen, ons daaraan herinneren. De Schaduw is niet slecht, het is maar gewoon iets dat je volgt omdat er licht op je schijnt. In deze wereld van dualiteit kan het éne niet zonder het andere.
De gemiddelde telefoonjunkie leeft in een schemerzone tussen propaganda en realiteit. Betogingen tegen minder subsidie's voor cultuurhuizen zijn juist voorbij en nu ligt toevallig heel het cultureel leven stil. De gemaskerde man Bane uit the Dark Knight Rises, is weer herrezen en het lijkt weer even oorlogstijd maar wat is er bv gebeurd met het Isis-monster uit de vorige episode, dat erger ging worden dan nazisme? Het is 100en jaren dezelfde simpele truc: mensen met leugens en theater in hun onderbewustzijn bespelen op hun primitieve instincten.
Waarin mensen nu worden gepakt is angst om alleen te zijn, te worden afgesneden van liefde, maar dat is niet mogelijk. We zijn geen internet dat kan uitvallen, we zijn niet gewoon verbonden door een onvernietigbare kracht, we zijn een onvernietigbare kracht, één bewustzijn dat zichzelf ervaart in miljarden verschillende individuen. De zogenaamde grote kwade Wereldorde of Wereldregering bestaat helemaal niet als mensen er niet in zouden geloven, het zijn enkele zielige, gefrusteerde mensen die onze energie willen.
Hoe meer de bevolking zichzelf nu opjut in apocalyptisch drama-gevoel, hoe sneller ze erna zullen meegaan in de Luciferiaanse New Age religie van vals licht, en zo in ontkenning kunnen blijven leven over hun eigen donkere kant, authoriteit geven aan een externe verlosser.
Pijn kan de ideale leraar zijn om vrij te komen uit onderdrukking. Die transformatie zal dus niet gebeuren op een slagveld met dramatische strijd maar internn bij gekwetste mensen die stilletjes aan de kosmische grap doorhebben, en de kracht voelen om 'nee' te zeggen.
De meerderheid zal nog geruime tijd in dezelfde cyclus van machtsmisbruik blijven zitten en achter leiders hollen die hen zogezegd gaan beschermen tegen alle donkere dingen waar ze bang van zijn, tot ze de les leren van het belang van grenzen stellen, en niet meer van zichzelf hoeven weg te lopen. Als een kind dat is opgegroeid in een gezin van slechte, manipulatieve opvoeders, moet er een punt komen dat het zijn belemmeringen overwint, die slechte opvoeders ontgroeit en uiteindelijk vergeeft maar ook de rug toekeren, of het blijft verantwoordelijk voor zijn eigen lijden -en dat is uiteraard geen leuze die je in iemand zijn oor kan roepen, maar iets dat traag moet doordringen.